zon, zee, duiken

Het is al weer even geleden dat ik een blog schreef, dus hoog tijd voor een nieuwe, want ik heb weer veel te vertellen! De afgelopen weken heb ik veel ondernomen, maar het meest bijzondere was toch wel het duiken.
Vorige week donderdag stonden we om half 9 klaar bij de duikschool voor een 4 daagse duikcursus. Na die 4 dagen zouden we ons PADI-duikbrevet hebben voor open water duiken. Ik had er veel zin in, maar vond het ook wel spannend. We begonnen in een klein klaslokaal voor de theorie. We moesten een boek lezen van ongeveer 250 pagina’s. Dit hoorde we pas maandag voor we met de cursus begonnen, dus dat was even schrikken voor mij. Gelukkig gingen we in het klaslokaal ook films kijken over de theorie en zo kwam ik er al snel achter dat ik niet alle bladzijdes hoefde te lezen om te slagen voor de theorie. Nadat we tot ongeveer half 1 theoriefilms hadden bekeken en wat dingen besproken hadden, was het eindelijk tijd om te gaan duiken. Eerst in het zwembad en daarna gelijk de eerste duik in zee. In het begin moest ik echt wennen en wilde ik steeds naar boven, maar eenmaal in de zee weet je dat, dat niet kan en daardoor ging het toen steeds beter. Ik vond het prachtig om de vissen te zien en het koraal. De dag erna ging wat moeizamer. We hadden nu alleen maar theorie en praktijk in het zwembad. Bij elkaar hebben we meer dan 4 uur in het water/onder water gezeten dus aan het einde was ik het wel zat. Bepaalde opdrachten lukte me niet en daardoor ging ik twijfelen of ik wel verder zou gaan. Uiteindelijk toch besloten om door te gaan, waar ik achteraf erg blij mee was. Zaterdag en zondag ging het namelijk weer goed. Theorie gehaald en uiteindelijk ook alles in de praktijk uit kunnen voeren! Het was een hele mooie ervaring en nu heb ik mijn duikbrevet!! Nu heb ik wel even genoeg onderwaterwereld gezien, maar in de maanden dat ik hier zit willen we nog met dolfijnen gaan duiken (eindelijk!! ) en duiken bij klein Curaçao. Dat schijnt heel mooi te zijn mee zeeschildpadden en zo, dus ik ben benieuwd.
Na 4 fantastische duikdagen was het maandag weer tijd voor stage en feest, want Marjolein was jarig. Eerst op stage met alle leerkrachten voor haar gezongen. Dat was wel heel leuk, want iedere leerkracht liet gewoon even zijn klas alleen om te zingen bij een andere klas en daarna gingen ze weer terug. Ik was totaal verbaasd! ’s Avonds hebben we gebowld, want ja dat kan hier ook op Curaçao! En een gezellige avond gehad. Wat ook wel leuk is, is dat we sinds maandag 3 nieuwe huisgenootjes hebben. Het is hier nu super gezellig en we hebben al veel samen meegemaakt, want nadat de wifi het eindelijk weer deed, hadden we dinsdag ineens geen gas meer. Daarom moesten we uit eten (tegen etenstijd was er al weer gas, maar het idee om uit eten te gaan vonden we veel te leuk). Twee dagen later hadden we het volgende probleem, want nu was er geen stroom (en daardoor ook geen wifi). We hebben gehoord dat er een vlieger door de kabel is gevlogen en dat ie daardoor is geknapt. Hoe het kan? Geen idee, maar de kabel was wel doormidden. Omdat het vrijdagmiddag was waren we bang dat hij pas maandag gemaakt zou worden, dus wij besloten om weer uit eten te gaan (tegen etenstijd was de kabel al weer gemaakt, maar het idee om uit eten te gaan vonden we veel te leuk). Wij dus opnieuw naar ‘de tropen’ een gezellig restaurantje, waar je goedkoop kunt eten en met zijn 5en gelachen en lekker gegeten. Donderdag zijn we ook nog naar het strand geweest: Playa Lagun, kortom echt genieten.
Vrijdag was in tegenstelling tot de standdag van donderdag weer een hele andere dag, namelijk stage en er werd een juffrouw 60, dus dit moest gevierd worden in de kerk. De juf die jarig was, kwam zelf niet eerst op school, dus moest ik met haar klas naar de kerk toe en daar met die kinderen de kerkdienst bijwonen. Dat was wel de grootste uitdaging die ik tot nu toe heb gehad. Het begon al op school. Ik was in de andere klas en de kinderen waren aan het tekenen voor hun juf, toen er een kind uit mijn klas kwam om te vertellen dat we naar de kerk moesten. Helaas is het hier niet zo dat ze dat vast 5 minuten eerder zeggen, want alle klassen stonden al buiten. Bij mij moesten ze nog opruimen en de sleutel moest gehaald worden, dus toen ik klaar was, waren alle klassen, behalve 1 kleuterklas, al weg. Ik daar achteraan met de kinderen tot we in de kerk kwamen. Daar had ik 4 drukke kinderen naast mij, die stil moesten zitten. Ze begrepen niet altijd wat ik zei (of deden alsof ze het niet begrepen) en konden maar moeilijk stilzitten. Ik had met deze kinderen mijn handen vol, maar ondertussen zaten er ook andere kinderen uit die klas te praten. Ik zag een paar blikken van teamleden en schaamde me dood. Ik probeerde iedereen rustig te krijgen door een paar kinderen apart te zetten en toen begon de dienst (we waren volgens mij al een kwartier in de kerk, toen de dienst begon). De dienst was helemaal in het Papiaments en daardoor begreep ik er niets van. Af en toe stond ineens iedereen op en zeiden ze iets of deden ze iets. Ik vroeg soms aan de kinderen wat ze deden, maar die konden het niet in het Nederlands vertellen, dus het was voor mij één groot raadsel. Toen de dienst uiteindelijk was afgelopen was ik blij dat ik weer lekker naar de klas kon, maar nee hoor. De jarige juf kwam niet gelijk naar school, dus ik moest nog even in die klas. Gelukkig waren de kinderen nu rustig en konden we verder tekenen tot de juf kwam. Daarna ging ik weer naar mijn eigen klas en kreeg ik van die juf de volgende traktaties: Om half 11 een rijstmaaltijd met kip (Half 11!?), om kwart voor 11 een pakje koekjes (ook voor alle kinderen), om kwart over 11 een glas drinken met ijs, om kwart voor 12 een soort appelflap en om 12 uur een lolly (ook voor alle kinderen). Ik heb mij natuurlijk verbaasd over de hoeveelheid die we kregen, maar dat is hier geloof ik normaal. Uiteindelijk was het dus een drukke dag, maar wel een leuke. Ik heb weer veel geleerd over hoe het hier gaat en ik heb mij verbaasd en verwonderd.
Nou het is een wat langere blog geworden, maar het is dan ook al even geleden dat ik iets had geschreven. Veel meegemaakt, dus veel te vertellen! Nu ga ik mij weer richten op een nieuwe week en binnenkort volgt er weer een nieuwe blog!