Wat een week!
Blijf op de hoogte en volg Lilian
25 Januari 2014 | Curaçao, Willemstad
De afgelopen week was wel een hele rare week. Hij verliep heel anders dan ik van te voren had verwacht. Allereerst werden we vorige week zaterdag wakker en Hanneke wilde graag gaan wassen. Ze zocht de wasteilen die we hadden gekocht, maar kon ze nergens vinden. Toen ze buiten keek, kwam ze tot de ontdekking dat een handdoek van haar en mijn badhanddoek ook weg waren. Wij wilde gaan rondvragen bij de andere stagehuizen op ons terrein en toen werd ons verteld dat ze zeer waarschijnlijk ’s nachts waren meegenomen. Er is dus iemand op ons terrein geweest om onze handdoeken en wasteilen te stelen. Gelukkig was het niet wat anders, maar toch geen prettig idee. Nu laten we dus maar niets meer buiten ’s nachts.
De volgende dag gebeurde het pas echt. Samen met Marjolein en Pamela gingen we naar het sheta boka park. Een mooi natuurpark in het westen. We reden er met onze auto naartoe en we een kwartiertje onderweg waren stopte de auto voor ons om er iemand tussen te laten. Wij stopte ook, maar de auto achterons remde niet op tijd. Het gevolg: de auto achter ons knalde op ons en wij daardoor op de auto voor ons. Gelukkig hadden we alle 4 niets ergs en de andere mensen ook niet, maar de auto daar in tegen….
Niet veel later kwam de politie die tekende op de weg af waar we waren gebotst en vervolgens moest de auto naar de parkeerplaats naast de weg. In Curaçao is het zo dat je bij een ongeluk een bepaald nummer moet bellen. Die komen dan naar de plek van het ongeval en zoeken uit wat er is gebeurt en wie de schuldige was. Na ongeveer een kwartiertje kwam die auto en moesten de bestuurders van alle drie de auto’s in een busje vertellen wat er was gebeurd. Hanneke had gereden, dus ik moest samen met Marjolein en Pamela wachten. Voor mijn gevoel duurde het uren, voordat ze weer naar buiten kwam, maar dit was niet zo heel lang. Hanneke had een bonnetje voor de verzekering (gelukkig zitten we bij een autoverhuurbedrijf die allrisk verzekerd aan jongeren onder de 23!!) en we mochten weer gaan. De andere twee vertrokken, maar wij konden niet meer verder, want de bumber zat tegen de achterband aan en er was een band lek. Vervolgens de wegenwacht bellen. Dit duurde ongeveer een half uur/uur. Die heeft ons uiteindelijk naar de garage gebracht en vanaf daar konden we lopend naar huis. Thuis moesten we even bijkomen van de schrik, maar gelukkig hadden we de volgende dag al weer een nieuwe auto. Nou ja nieuw, hij rijdt ;)
De volgende dag hadden we weer stage en waar ik in de eerste week nog erg moest wennen aan de manier van lesgeven, namelijk heel direct, vond ik het nu al een stuk leuker. De lessen die ik gaf gingen goed en de kinderen zijn heel enthousiast. Ook mijn mentor is heel aardig en zij geeft mij veel ruimte.
Wat weer wat minder was, is dat we vanaf maandag geen wifi meer hadden. Eerst was het een landelijke storing, maar bij ons doet de wifi het nog steeds niet. Gelukkig wel in een ander huis op ons terrein, dus nu zit ik daar maar te typen.
Na 3 dagen stage hadden we donderdag vrij en gingen we opnieuw naar het sheta boka park. Dit keer met de auto van Pamela en Marjolein en nu kwamen we er gelukkig wel! Het was daar wel echt prachtig. Allemaal rotsen waar de golven tegenaan slaan en omhoog spuiten. Ook een hele mooie grot waar je in kon. De foto’s volgen nog! Daarna zijn we lekker naar het strand gegaan en hebben we ook daar genoten. Daarnaast hebben we besloten dat we waarschijnlijk as. Donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag een duikcursus gaan doen. Heel spannend, maar ook wel heel erg leuk! Hoe dat gaat zijn lezen jullie waarschijnlijk in de volgende blog!
Oja en voor ik het vergeet. Het huis waar we inzitten is niet echt fijn. Het is vervallen en het zit in een onveilige buurt. Iedereen gaat hier weg, dus ook wij hebben besloten om iets anders te gaan zoeken. We zijn daar nu druk mee bezig en vanaf half februari zitten we hopelijk op een betere plek, waar ik mij beter voel.
Nou dit was het wel voor nu. Ik wil jullie wel bedanken voor de leuke en lieve reacties die ik krijg. Door de tegenslagen begin deze week, had ik nog steeds heel erg heimwee, maar nu ik weet dat we waarschijnlijk ergens anders gaan wonen, heb ik er bijna geen last meer van. En alle fijne reacties helpen daar ook bij! Bedankt!
De volgende dag gebeurde het pas echt. Samen met Marjolein en Pamela gingen we naar het sheta boka park. Een mooi natuurpark in het westen. We reden er met onze auto naartoe en we een kwartiertje onderweg waren stopte de auto voor ons om er iemand tussen te laten. Wij stopte ook, maar de auto achterons remde niet op tijd. Het gevolg: de auto achter ons knalde op ons en wij daardoor op de auto voor ons. Gelukkig hadden we alle 4 niets ergs en de andere mensen ook niet, maar de auto daar in tegen….
Niet veel later kwam de politie die tekende op de weg af waar we waren gebotst en vervolgens moest de auto naar de parkeerplaats naast de weg. In Curaçao is het zo dat je bij een ongeluk een bepaald nummer moet bellen. Die komen dan naar de plek van het ongeval en zoeken uit wat er is gebeurt en wie de schuldige was. Na ongeveer een kwartiertje kwam die auto en moesten de bestuurders van alle drie de auto’s in een busje vertellen wat er was gebeurd. Hanneke had gereden, dus ik moest samen met Marjolein en Pamela wachten. Voor mijn gevoel duurde het uren, voordat ze weer naar buiten kwam, maar dit was niet zo heel lang. Hanneke had een bonnetje voor de verzekering (gelukkig zitten we bij een autoverhuurbedrijf die allrisk verzekerd aan jongeren onder de 23!!) en we mochten weer gaan. De andere twee vertrokken, maar wij konden niet meer verder, want de bumber zat tegen de achterband aan en er was een band lek. Vervolgens de wegenwacht bellen. Dit duurde ongeveer een half uur/uur. Die heeft ons uiteindelijk naar de garage gebracht en vanaf daar konden we lopend naar huis. Thuis moesten we even bijkomen van de schrik, maar gelukkig hadden we de volgende dag al weer een nieuwe auto. Nou ja nieuw, hij rijdt ;)
De volgende dag hadden we weer stage en waar ik in de eerste week nog erg moest wennen aan de manier van lesgeven, namelijk heel direct, vond ik het nu al een stuk leuker. De lessen die ik gaf gingen goed en de kinderen zijn heel enthousiast. Ook mijn mentor is heel aardig en zij geeft mij veel ruimte.
Wat weer wat minder was, is dat we vanaf maandag geen wifi meer hadden. Eerst was het een landelijke storing, maar bij ons doet de wifi het nog steeds niet. Gelukkig wel in een ander huis op ons terrein, dus nu zit ik daar maar te typen.
Na 3 dagen stage hadden we donderdag vrij en gingen we opnieuw naar het sheta boka park. Dit keer met de auto van Pamela en Marjolein en nu kwamen we er gelukkig wel! Het was daar wel echt prachtig. Allemaal rotsen waar de golven tegenaan slaan en omhoog spuiten. Ook een hele mooie grot waar je in kon. De foto’s volgen nog! Daarna zijn we lekker naar het strand gegaan en hebben we ook daar genoten. Daarnaast hebben we besloten dat we waarschijnlijk as. Donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag een duikcursus gaan doen. Heel spannend, maar ook wel heel erg leuk! Hoe dat gaat zijn lezen jullie waarschijnlijk in de volgende blog!
Oja en voor ik het vergeet. Het huis waar we inzitten is niet echt fijn. Het is vervallen en het zit in een onveilige buurt. Iedereen gaat hier weg, dus ook wij hebben besloten om iets anders te gaan zoeken. We zijn daar nu druk mee bezig en vanaf half februari zitten we hopelijk op een betere plek, waar ik mij beter voel.
Nou dit was het wel voor nu. Ik wil jullie wel bedanken voor de leuke en lieve reacties die ik krijg. Door de tegenslagen begin deze week, had ik nog steeds heel erg heimwee, maar nu ik weet dat we waarschijnlijk ergens anders gaan wonen, heb ik er bijna geen last meer van. En alle fijne reacties helpen daar ook bij! Bedankt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
